30 чэрвеня 2018 г. — 85 гадоў з дня нараджэння Арсенія Мікалаевіча Ваніцкага (1933–2001), дзяржаўнага і грамадскага дзеяча, заслужанага работніка культуры Беларусі
Арсеній Мікалаевіч Ваніцкі нарадзіўся 30 чэрвеня 1933 г. у вёсцы Антанова Навамышскай гміны Баранавіцкага павета (цяпер Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобласці). Бацька, Мікалай Дзям’янавіч Ваніцкі, у 1939 г. быў прызваны ў польскае войска, трапіў у нямецкі палон, прайшоў лагеры, знаходзіўся на прымусовых работах, збег стуль; у час Вялікай Айчыннай вайны дапамагаў партызанам; пасля вайны працаваў на чыгунцы манцёрам. У дзяцiнстве Арсенія была беднасць беларускай вёскi, нямецка-фашысцкая акупацыя. У 1951 г. скончыў СШ № 2 г. Баранавічы.
28 сакавіка 2018 г. — 80 гадоў з дня нараджэння Сяргея Іванавіча Леановіча (1938–2012), вучонага ў галіне клінічнай хірургіі, заслужанага ўрача Беларусі (1998)
Сяргей Іванавіч Леановіч нарадзіўся 28 сакавіка 1938 года ў вёсцы Мітрапольшчына Цырынскай гміны Навагрудскага ваяводства (цяпер Карчоўскага сельсавета Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. Пасля заканчэння Баранавіцкага медыцынскага вучылішча з 1957 па 1960 гады Сяргей Леановіч працаваў загадчыкам Душкаўскім, а затым Скробаўскім фельчарска-акушэрскімі пунктамі Баранавіцкага раёна.
7 сакавіка 2018 г. — 65 гадоў з дня нараджэння Уладзіміра Уладзіміравіча Кожуха (1953–2017), жывапісца, заслужанага дзеяча мастацтваў Рэспублікі Беларусь (2004)
Уладзімір Уладзіміравіч Кожух нарадзіўся 7 сакавіка 1953 года ў г. Драгічыне Брэсцкай вобласці ў сялянскай сям’і. Яшчэ школьнікам пачаў цікавіцца выяўленчым мастацтвам. Гэтаму спрыяла маці, якая добра малявала і прыгожа вышывала. Валодзя Кожух наведваў студыю выяўленчага мастацтва Дома піянераў, якой кіраваў Валерый Дабраквашын. Дзіцячае захапленне перайшло ў рашэнне вучыцца жывапісу і пасля заканчэння школы прывяло ў Мінскае мастацкае вучылішча імя А. К. Глебава. Выкладчыкі Ю. Выхадцаў і А. Малішэўскі навучылі прафесійнаму майстэрству малюнка і кампазіцыі.
2 сакавіка 2018 года — 65 гадоў з дня нараджэння Уладзіміра Максімавіча Цыркунова (1953), вучонага ў галіне інфекцыйных хвароб, доктара медыцынскіх навук
Уладзімір Максімавіч Цыркуноў нарадзіўся 2 сакавіка 1953 года ў г. п. Целяханы Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласці ў сям’і служачых. Маці была медыцынскай сястрой, у час Вялікай Айчыннай вайны працавала ў ваенным палявым шпіталі. Уладзімір Цыркуноў закончыў мясцовую сярэднюю школу (1970), працаваў, служыў у Савецкай арміі (1971–1973).
19 студзеня 2018 г. — 95 гадоў з дня нараджэння Аркадзя Маісеевіча Бляхера (1923), удзельніка Вялікай Айчыннай вайны, заслужанага журналіста Беларусi
Аркадзь Маісеевіч Бляхер нарадзіўся 19 студзеня 1923 года ў Мінску. Дзед яго жыў у мястэчку Смаргонь, быў рамеснікам-бляхаром, адсюль і прозвішча. Бацька з-за Першай сусветнай вайны трапіў у Мінск, працаваў на станкабудаўнічым заводзе імя Варашылава, маці — у сталовай на тым жа заводзе. У сям’і было трое дзяцей, Аркадзь самы малодшы. У школе добра вучыўся, меў розныя інтарэсы: наведваў шахматны гурток і атрымаў 5-ы разрад, займаўся ў фотагуртку, у авіямадэльным, планерным гуртках Палаца піянераў. У 1941 годзе скончыў 10 класаў, а таксама планерную школу пры Палацы піянераў і паступіў у аэраклуб. Яго школьны выпускны вечар адбыўся 21 чэрвеня 1941 года.
27 лістапада 2017 г. — 150 гадоў з дня нараджэння Івана Уладзіслававіча Жалтоўскага (1867–1959), архітэктара, тэарэтыка, педагога, ганаровага члена АН БССР, акадэміка Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР, лаўрэата Дзяржаўнай прэміі СССР (1950)
Іван Уладзіслававіч Жалтоўскі нарадзіўся 27 лістапада 1867 года ў г. Пінску Мінскай губерні (цяпер Брэсцкай вобласці) у небагатай шляхецкай сям’і. Атрымаў класічную адукацыю: добра валодаў польскай, нямецкай, італьянскай мовамі, ведаў латынь. Пасля заканчэння з залатым медалём Пінскага рэальнага вучылішча (1887) ён стаў студэнтам архітэктурнага аддзялення Санкт-Пецярбургскай акадэміі мастацтваў, вучыўся ў акадэмікаў А. Тамішка і Р. Марфельда. У 1897 годзе выканаў дыпломны праект-эскіз «Народны дом», за які атрымаў сярэбраны медаль і званне архітэктара-мастака.
15 кастрычніка 2017 г. — 120 гадоў з дня нараджэння Мікалая Мікалаевіча Пігулеўскага (1897–1967), спевака, музычнага дзеяча, заслужанага дзеяча мастацтваў БССР (1957)
Мікалай Мікалаевіч Пігулеўскі нарадзіўся 15 кастрычніка 1897 года ў вёсцы Вялікае Падлессе Ляхавіцкай воласці Слуцкага павета Мінскай губерні (цяпер Ляхавіцкага раёна Брэсцкай вобласці). У 1919 годзе быў членам Ляхавіцкага валаснога рэўкома.
22 мая 2017 г. — 110 гадоў з дня нараджэння Алены Васільеўны Аладавай (1907–1986), мастацтвазнаўца, заслужанага дзеяча мастацтваў БССР (1966)
Алена Васільеўна Аладава (Пук) нарадзілася 22 мая 1907 года ў горадзе Пружаны Гродзенскай губерні (цяпер Брэсцкай вобласці). Бацька, Васіль Савіч Пук (1882–1931), паходзіў з сялян, працаваў настаўнікам у Пружанах; у яго вучыўся Рыгор Раманавіч Шырма, будучы народны артыст БССР і СССР. Маці, Алена Сільвестраўна Карпызава, нарадзілася ў дваранскай сям’і. Акрамя Алены, у сям’і было яшчэ трое дзяцей.
25 снежня 2017 г. – 100 гадоў з дня нараджэння Таццяны Піліпаўны Заранок (1917–2007), драматычнай актрысы, народнай артысткі БССР (1967)
Таццяна Піліпаўна Заранок нарадзілася 25 снежня 1917 года на ст. Васілевічы Рэчыцкага павета Мінскай губерні (цяпер горад Васілевічы Рэчыцкага раёна Гомельскай вобласці) у сям’і чыгуначніка. З 1930 года вучылася на драматычных курсах у Мінску, дзе выкладчыкам быў Еўсцігней Афінагенавіч Міровіч, які раскрыў талент юнай артысткі. Пасля заканчэння курсаў у 1931 годзе была накіравана ў Віцебск у Беларускі другі дзяржаўны тэатр, дзе працавала і вучылася. У 1933 годзе скончыла студыю БДТ-2, педагогамі былі М. А. Міцкевіч, А. К. Ільінскі.
14 чэрвеня 2017 г. — 80 гадоў з дня нараджэння Васіля Андрэевіча Сычыка (1937), вучонага ў галіне радыётэхнікі і электронікі, акадэміка Міжнароднай акадэміі інфармацыйных тэхналогій
Васіль Андрэевіч Сычык нарадзіўся 14 чэрвеня 1937 года ў вёсцы Здзітава Пескаўскай гміны Косаўскага павета Палескага ваяводства (цяпер Спораўскага сельсавета Бярозаўскага раёна Брэсцкай вобласці) у вялікай сям’і. Напачатку красавіка 1944 года сям’я ў складзе бацькі, Андрэя Антонавіча, маці, Алены Мікалаеўны, сясцёр Ганны і Веры, братоў Мікалая і Васіля была вывезена на прымусовыя работы ў Германію.